W środku są aż trzy ołtarze, główny - z zabytkowym obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Obfite uposażenie mszalne (złocone kielichy, ampułki, ornaty, monstrancja) pochodzi z darów klasztoru Norbertanek. Oprócz tego, są też cztery ołtarze boczne, barokowe konfesjonały, ambona i marmurowa chrzcielnica. Na chórze mieszczą się 17-głosowe organy z zabytkową dziewiętnastowieczną szafą organową. Ściany i sufity pokryte są współczesną polichromią z połowy dwudziestego wieku, a okna zdobią witraże z postaciami świętych - ufundowali je parafianie. 

Wizerunek Matki Boskiej Krzęcińskiej od wieków uważany jest za cudowny i otaczany kultem Starsi mieszkańcy twierdzili, że mieszkają w ogródku Matki Bożej, która zawsze ich chroniła od różnych niebezpieczeństw, a podczas nawałnic czy anomalii pogodowych okrywała swym płaszczem.

W 1729 roku nałożono na obraz korony, a obok zawieszono złote i srebrne wota. Tego samego roku kościół wzbogacił się o  trzeci dzwon. 

Z nazwą kościoła wiąże się historia pomyłki: poświęcenia dokonał ks. bp Albin Dunajewski w 1887 roku. Wtedy też, podano do kurii wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, zamiast stosowanego do tej pory Wniebowzięcia NMP. Nikt nie sprostował na czas tego błędu, toteż wezwanie to pozostało i jest używane po dziś dzień.
 

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.